کیان پیرفلک و کارون حاجی زاده نماد تقابل و قساوت جمهوری اسلامی در مقابل مخالفان بودند و در درجاتی جمهوری اسلامی را در کنار دولتهای کودک کش قرار داده بودند، ذهنیت ایرانی از قساوت جمهوری اسلامی از مرگ نداها و نیکاها ایرانی را حسین وار به قربانی کردن ارزشهای خود برای رسوایی جمهوری اسلامی وا میداشت. حسین ابن علی با قربانی کردن خویش نظام حاکم را به چالش کشید و درسی برای کسانی شد که با شکست در میدان هیچ چیز خاتمه نمیابد(قابل توجه جمهوری اسلامی در زمان سرکوب و خاموشی ندای مردم).
فحاشی، تحاشی نفرین و مانند آن سهم جمهوری اسلامی از گفتار روزانه ملتی بود که تا قبل از اکتبر 2023 محور شرارت بین المللی و عظمت قساوت او را ندیده بودند. از زمان آغاز حمله اسرائیل به غزه یازده هزار و هشتصد کودک بیگناه جان باخته اند، شمار کودکانی که با بمب های آمریکایی زیر آوار مانده اند نامشخص است. تصاویر مثله شده کودکان و قتل عام آنان به رسانه های اصلی کمتر راه میابد. هیچکس مایل نیست که چنان تصاویری را کودکان و فرزندان خردسال مشاهده کنند. حتی رسانه های جمهوری اسلامی نیز نمیتوانند تمام تصاویر مخابره شده از سرزمین غزه را برای تبلیغات حکومتی استفاده کنند.
در میانه قحط زدگی در غزه ، دولت امریکا برای تصویت بسته 95 میلیارد دلاری کمک تسلیحاتی به اوکراین و اسرائیل تلاش میکند، در حالی که سهم 65 میلیون دلاری کمک به آنروا (پناهجویان فلسطینی سازمان ملل متحد) را به اتهام اثبات نشده اینکه چند آمبولانس آن در جریان حمل و نقل افراد حماس به کار گرفته شده قطع میکند.
اما در این میانه ، سخنان جرج بوش در ترسیم محور شرارت به نحوی فجیع به صورت آنانی باز میگردد که انتخاب خیر و شر برای آنان تبعیض آمیز و بر مبنای گزینشهای نژادی، مالی و نظامی است.
اسرائیل و حامیان آن به نحوی دقیق نه تنها به جهان ماهیت محور شرارت را نشان دادند بلکه آدمی را به این اندیشه انداختند که در ترسیم مراتب شر عجله نکند و بر کردار و گفتار و رفتار خویش مراقبت بورزد تا در این مخمصه های بی شرافتی که اسرائیل و آمریکا درافتاده اند گرفتار نگردد.
جمهوری اسلامی راهی جز بهتر شدن برای تامین خواسته های ملت و تبدیل شدن به مامن همه آحاد مردم ایران از جمله معترضان ندارد، اما اسرائیل، اسرائیل راهی جز بن بست ندارد.
