نرگس محمدی در پیامی از زندان اوین تاکید کرد: «حمله به مردم بی‌پناه، کشتار کودکان، زنان و غیرنظامیان، گروگانگیری آنان، بمباران بیمارستان‌ها و مدارس و موشک‌باران مناطق مسکونی، جهان را به حیرت، وحشت و حتی استیصال کشانده است و قلب دردمند من …را به دردی فزون‌تر مبتلا کرده است.»
خانم محمدی تاکید کرد: «… با رساترین صدا خواهان آتش‌بس فوری، پایان دادن به “جنگ”، کوتاه کردن دست جنگ‌افروزان از سر مردم بی‌گناه، احترام به “حقوق انسان”ها و ایجاد امکان “زندگی مسالمت‌آمیز ” مردمان در کنار یکدیگر هستم.»
در عین حال تعدادی از تریبون های داغ تر از جایزه نوبل با بیراهه کشاندن مبارزات مردم ایران خواستار ادامه تلاش اسرائیل و بلوک غرب (به استثنا آزادگان جهان) برای مخدوش کردن چهره انسانیت هستند. کسانی که از حدود عدالت خارج شده اند، در زمان نامناسب ، مکان نامناسب، دم از توهماتی میزنند که جایگاهی در عنصر آفرینش روح انسان ایرانی یعنی عاطفه ، آزادگی و بخشش ندارد.
کسانی که اینچنین پیرو سیاست خشونت گرا شده اند، برگه و ویزای مبارزات مدنی و صلح طلبانه خود را سوخته و در جانب اجانب قدرت گرا و خشونت گرا نشسته اند. ازین پس دم زدن این مهره های سوخته از مبارزات مدنی (گاندیسم ) و جنبشهای عدم خشونت به جز فریب و بهانه ای برای سپردن ایران به آنارشیسم کور و غیر مدنی نخواهد بود.
