در ظاهر امر حادثه ای اتفاق افتاده است و چهار تن از سران بلند پایه مملکتی و سه تن خلبان زبده و همراه آنها به شهادت رسیده اند. سرنخ های زیادی از صحنه حادثه و نیز رویدادهای پیش و پس از حادثه در هلیکوپتر آقای رئیسی و کاروان همراه ایشان در دست نیست. اما آنچه در دست میباشد وموضوع را بغرنج و پیچیده میسازد، داستان یا ماجرای تلفن مرحوم آیت الله آل هاشم و شایعات اطراف آن است که بخصوص از زبان رئیس دفتر آقای رئیسی آقای غلامحسین اسماعیلی (سرنشین یکی از هلیکوپترها) عنوان شده است.
از جمله ایشان اظهار میدارند که شخص رئیس دفتر آقای رئیسی با خلبان ( سرهنگ مصطفوی) تماس گرفته آمد و آقای آل هاشم به ایشان پاسخ داده است که حال ایشان وخیم است و از سایرین خبر ندارد.
شخص آقای رئیس دفتر آقای رئیسی ابتدا از نام بردن از خلبان خودداری می‌کنند و مجری نام خلبان را به ایشان یادآور میشود و سپس رئیس دفتر اظهار میدارد که با خلبان صمیمیت داشته اند و به همین دلیل به ایشان زنگ زده است (ظاهرا در حین پرواز و قبل از رسیدن به مقصد) در حالی که قاعدتاً باید پس از پاسخ ندادن سایر مسافران نوبت به خلبان پروازی رسیده باشد.
از نقطه نظر کارآگاهی ، احتمال اولویت تماس مذکور نزدیک به پنجاه درصد (از جمله اولویت صمیمیت ایشان با خلبان مصطفوی برای برقراری تماس اول)، احتمال پاسخگویی تلفن شخصی به وسیله شخص دیگر سانحه دیده کمتر از ده درصد به خصوص به دلیل حالت سکوت یا حالت پرواز بودن تلفن همراه و موقعیت قرار گیری اجساد جهت تخمین احتمال دسترسی آقای آل هاشم به تلفن خلبان آسیب دیده مشخص نیست (به گفته آقای اسماعیلی ، آقای آل هاشم اعلام میکند نمیدانم کجا هستم و نمیدانند دیگران کجا هستند!) و مجموعا تجمیع احتمال اظهارات ایشان در مورد تماس پس ازحادثه نزدیک قریب به صفر(بین یک تا پنج درصد) میباشد. نوع پوشش خلبانان ارتشی پروازی از جمله لباس خلبان ارتشی ، لباسهای یک پارچه چند جیب ، دسترسی آیت الله آل هاشم را به گوشی تلفن همراه خلبان ، مستلزم این میکند که خلبان یا خودش گوشی را به آیت الله داده باشد یا اینکه آقای آل هاشم آنقدر توان داشته است که به جستجوی جیب خلبان (قاعدتا جیب زیپ دار یونیفرم خلبانان ارتش) بپردازد و گوشی را پیدا کند البته نوع پوشش خلبان پرواز در حادثه مذکور مشخص نیست. به هر حال دسترسی آِیت الله آل هاشم به گوشی تلفن خلبان مصطفوی مستلزم یا جابجایی یا توان حرکتی یک یا دو نفر از حادثه دیدگان است وگرنه احتمال اینکه گوشی به طرف آیت الله پرت شده باشد احتمال تماس پس از حادثه را به نزدیک صفر (بین صفر تا نیم درصد میرساند).
ایشان (آقای اسماعیلی) در توصیف وضعیت آب و هوایی میفرمایند که یک لکه ابر سفید در آسمان وجود داشته و اذعان میدارند که کاروان هلیکوپتر ها به اندازه ای فاصله داشته که ایشان از نبودن هلیکوپتر مرحوم رئیسی بلافاصله آگاه شده و با تلفن خلبان تماس گرفته است.
پیدا کردن بقایای هلیکوپتر و افتضاح مربوط به آن بیش از چهارده ساعت به طول انجامیده در صورتیکه حدود مختصات محل سقوط چهار بار گمانه زنی و تغییر کرده است.
به هر حال استناد به تلفن مرحوم آیت الله آل هاشم که تنها سرنخ اعلام شده مبنی بر زنده ماندن برخی از سرنشینان هلیکوپتر سانحه دیده بود باعث شد برخی از وبسایت ها به گمان زنده بودن آقای رئیسی ساعاتی را به مزاح و مسخرگی سپری کنند و پس از آگاهی از عمق حادثه به سبق اخلاق پهلوانی انسانی و ایرانی ابراز تاثر کنند.
آنچه مسلم است، سرنخ های داده شده تاکنون بخصوص راجع به تلفن آقای آل هاشم و کاروان پروازی شامل سه چرخبال تا درجاتی ساختگی می‌باشند.
انتشار اخبار نسبتا بیربط و گمراه کننده در مورد فوت رئیس جمهور (مهندسی شده) یک مملکت، شایعات و فرضیه های ترور را تقویت میکند، در عین حال ما در حال حاضر به نقشه پراکندگی اجساد بویژه نزدیکی جسد مرحوم آل هاشم و خلبان مصطفوی دسترسی نداریم تا بتوانیم از راز تلفن بعد از حادثه رمزگشایی کنیم.
در تئوری توطئه مذکور (فرضیه مذکور) اگر به فرض تماس مذکور صحت داشته باشد و آِیت الله آل هاشم زنده بوده باشد، طولانی شدن دسترسی گروه نجات به آسیب دیدگان، از جمله عدم آگاهی یا اطلاع رسانی دقیق از طرف سرنشینان هلیکوپترهای همراه که ظاهرا به محل حادثه نزدیک بوده اند میتواند به عنوان مستندات کوتاهی در امر نجات سانحه دیدگان تلقی گردد. در خوش بینانه ترین حالت، مسئولین و دولت از محل حادثه و فوت آسیب دیدگان اطلاع کافی داشته است و به دلایلی اعلام حادثه را به تعویق انداخته است و در عین حال در مورد تلفن آقای آل هاشم دروغ گفته است. این خوشبینانه ترین حالت قبل از رسیدن به بررسی فرضیه های ترور به ویژه نظریه های ترور داخلی و خارجی رئیس جمهور است که از احتمال قابل توجهی برخوردار است.
