آیا اصلاحات یک مفهوم واقعی است؟ رصد آموزش و پرورش

حکومت‌های غیر دینی در آرا حکومتهای دینی به‌طور کلی به عنوان ساختارهایی بدون مبانی شریعت و بر اساس اصول ماتریالیستی مانند سرمایه، رای، آزادی جنسی و بی‌بندوباری شناخته می‌شوند. این تصویر که از حکومت‌های غیر دینی ارائه می‌شود، توسط جمهوری اسلامی ایران برای مقابله با اصلاحات مدنی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نگرش تأثیر مستقیم بر سیاست‌ها و رویکردهای آموزشی و فرهنگی کشور دارد.

جمهوری اسلامی ایران در مناظرات خود با نگرشی سرسختانه به مقابله با هرگونه اصلاحات مدنی می‌پردازد. این نگرش بر این باور استوار است که حکومت غیر دینی، اصول و ارزش‌های اسلامی را تضعیف می‌کند و جامعه را به سمت بی‌بندوباری و فساد سوق می‌دهد. این دیدگاه در تمامی سطوح حکومتی، از سیاست‌های کلان تا برنامه‌های آموزشی و فرهنگی، نفوذ دارد.

برای پذیرش و نهادینه شدن اصلاحات اجتماعی در جامعه، ضروری است که این اصلاحات در متون آموزشی یک کشور نمود یابد. آموزش و پرورش، نقش کلیدی در شکل‌دهی به نگرش‌ها و ارزش‌های نسل‌های آینده دارد. در حال حاضر، متون آموزشی در ایران بر پایه ارزش‌ها و اصول اسلامی طراحی شده‌اند و هرگونه اصلاحات در این زمینه با مقاومت شدید مواجه می‌شود.

بحث جبهه اصلاحات و اصولگرا در ایران، به‌ویژه در زمینه متون آموزشی، به نظر می‌رسد بیشتر یک استعاره و در حد حرف باقی مانده است. اصلاحاتی که در متون آموزشی و در نگاه کودکان ترسیم نشود و تساهل و تسامحی که از دوره ابتدایی و دبیرستان به فرزندان این مرز و بوم آموزش داده نشود، بیشتر به‌عنوان شعاری سیاسی برای مقابله با دشمنان خارجی جمهوری اسلامی به کار می‌رود تا اینکه به تغییر واقعی سیاست‌های داخلی منجر شود.

در مقالات قبلی، درباره فطری بودن پیامبری و وجدان صحبت کردیم. تفاوت بین پیامبر باطنی و پیامبر خارجی آن است که پیامبر باطنی همواره همراه انسان است و نیاز به تلاوت و استنادات به متون دینی ندارد. پیامبر درونی که وجدان نامیده می‌شود، حقیقتی است که برای اصلاح جامعه باید قیام کند. در جامعه سکولار واقعی، دین رسمی باید وجدان باشد.

برای رسیدن به یک جامعه سکولار واقعی که در آن وجدان به‌عنوان دین رسمی شناخته شود، لازم است اصلاحات اجتماعی و فرهنگی از پایه و در متون آموزشی آغاز شود. تا زمانی که این اصلاحات در آموزش و پرورش کشور نهادینه نشود، تلاش‌ها برای تغییر و بهبود سیاست‌های داخلی و اجتماعی به‌عنوان شعارهایی بی‌ثمر باقی خواهد ماند. جمهوری اسلامی ایران با مقاومت در برابر این تغییرات، تلاش می‌کند تا ارزش‌ها و اصول خود را حفظ کند، اما این مقاومت به بهای عدم پیشرفت و نوسازی جامعه تمام می‌شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *