در هفتاد و نهمین سالگرد بمباران اتمی شهر ناکازاکی، تصمیم شهردار این شهر برای دعوت نکردن از سفیر اسرائیل به این مراسم، واکنش‌های مختلفی را به دنبال داشته است. شهردار شیرو سوزوکی تأکید کرد که این تصمیم به دلیل نگرانی‌های امنیتی، از جمله احتمال برگزاری تظاهرات، اتخاذ شده است. او بیان کرد که هدف از این تصمیم، حفظ فضای مسالمت‌آمیز و با شکوه مراسم بوده است.
این اقدام، به دنبال اعتراض‌هایی از سوی برخی کشورهای غربی، از جمله آمریکا و بریتانیا، به دلیل حمایت از اسرائیل، با انتقادهایی روبرو شد. سفرای این کشورها اعلام کردند که به رغم دعوت شدن به این مراسم، به نشانه همبستگی با اسرائیل در آن شرکت نخواهند کرد. نمایندگان سیاسی آمریکا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، بریتانیا و اتحادیه اروپا در بیانیه‌ای مشترک اعلام کردند که مقایسه برخورد با اسرائیل با روسیه و بلاروس، که آن‌ها نیز به این مراسم دعوت نشده‌اند، گمراه‌کننده خواهد بود.
در این شرایط، می‌توان به این موضوع اشاره کرد که تصمیم به دعوت نکردن از اسرائیل و عدم حضور آمریکا و کشورهای هم‌پیمانش در مراسم، نشان‌دهنده تنش‌های عمیق در صحنه بین‌المللی است. در حالی که یادبود بمباران اتمی ناکازاکی نمادی از رنج و مصیبت انسانی است، این رویداد به صحنه‌ای برای نمایش اختلافات سیاسی نیز تبدیل شده است.
از یک سو، این رویداد یادآور حمله اتمی آمریکا به ژاپن است که باعث مرگ هزاران نفر و ویرانی عظیم شد. به همین دلیل، غیبت آمریکا در این مراسم می‌تواند به عنوان نوعی عدم قبول مسئولیت تاریخی تعبیر شود. از سوی دیگر، دعوت نکردن از اسرائیل نیز به نوعی به معنای عدم پذیرش سیاست‌های این کشور در عرصه بین‌المللی و بویژه در منطقه خاورمیانه تلقی میشود.
این تحولات نشان می‌دهد که جهان همچنان با بدهکاری‌های تاریخی و اخلاقی به آمریکا و اسرائیل روبرو است . گفته میشود بر اساس محاسبات از هفتم اکتبر تا کنون معادل دو بمب اتمی سلاحهای آمریکایی بر سر مردم غزه فرود آمده است. در حالی که جهان با جنایت علیه بشریت مواجه است ، ظاهرا تظاهر و فریبکاری قائل به برابری انسانها در ژاپن و غزه نیست.
اسرائیل از اکتبر گذشته بیش از ۷۰,۰۰۰ تن بمب بر نوار غزه انداخته است که این میزان به مراتب بیشتر از مجموع بمباران‌های درسدن، هامبورگ و لندن در طول جنگ جهانی دوم است.
اواخر آوریل، دیده‌بان حقوق بشر یورو-مد تخمین زد که تقریباً ۷۰,۰۰۰ تن بمب در طول شش ماه از ۷ اکتبر تا ۲۴ آوریل بر غزه ریخته شده است.
بر اساس گزارش این سازمان حقوق بشری مستقر در ژنو: «تخمین زده میشود که اسرائیل علاوه بر عملیات بولدوزری خود، بیش از ۷۰,۰۰۰ تن مواد منفجره بر نوار غزه ریخته است که منجر به تخریب کامل تمامی ساختمان‌ها تا فاصله یک کیلومتری در شرق و شمال نوار غزه به منظور ایجاد منطقه حائل شده است.»
طبق برآوردها و آرشیو نیویورک تایمز، آلمانی‌ها بین سال‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۴۱ حدود ۱۸,۳۰۰ تن بمب بر لندن ریختند.
همچنین به گفته هندریک آلتوف، پژوهشگر دانشگاه هامبورگ، متفقین در تابستان ۱۹۴۳ حدود ۸,۵۰۰ تن بمب بر هامبورگ انداختند. متفقین همچنین در فوریه ۱۹۴۵، ۳,۹۰۰ تن بمب بر درسدن ریختند.
اسرائیل پس از حمله حماس در ۷ اکتبر، حمله بی‌رحمانه خود به غزه را ادامه داده است، با وجود قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل که خواستار آتش‌بس فوری شده بود.
با گذشت نزدیک به هشت ماه از جنگ اسرائیل، بخش‌های وسیعی از غزه در میان محاصره شدید غذا، آب آشامیدنی و دارو ویران شده است.
اسرائیل به نسل‌کشی در دادگاه بین‌المللی دادگستری متهم شده است که در آخرین حکم خود، به تل‌آویو دستور داده است فوراً عملیات خود در رفح را متوقف کند؛ جایی که بیش از یک میلیون فلسطینی پیش از تهاجم در ۶ مه برای فرار از جنگ به آن پناه برده بودند.
