اکنون در برهه ای از تاریخ ایران هستیم که گره های محکم تاریخ با چنگ ها و دندان های ما باید گشوده شود. در مقابل هر گره تاریخی یک اما و اگر وجود دارد که پیش از گشودن گره باید تدبیر گردد. این اماها و اگرها از جسیست که نه میتوان به سادگی مانند انقلاب 1357 از آن گذر کرد و تصمیم را به رای گیری دوازدهم فروردین واگذار کرد تا مردم با آری گفتن به بقچه بسته جمهوری اسلامی خواستار گشودن آن و بیرون پریدن جبر حجاب، ولایت مطلقه و نفی آزادی های مشروع انسانی مانند خوراک و پوشاک دلخواه باشند و در گذر زمان بار تحریمهای اقتصادی داخلی و خارجی بر آن اضافه شود و نه میتوان به دلیل این اما و اگرها خواستار باقی ماندن نظام ناکارآمد اسلام شد.
نظام اسلام در طی هزاران سال نتوانسته است بهشت موعود را در معیت حاکمان بی شمار خود به مردم بنمایاند، حتی گوشه ای از بهشت موعود اسلامی در جوار حاکمان ظل الله، آِیت الله ، قطب الدین و مانند این القاب به مردم مسلمان نمایانده نشده است. اما نمیتوان به سرعت رادیکال خواستار ایجاد جبهه های دینی (شیعه ، سنی و …) ، قومیتی (کردی ، بلوچی ، آذری و … ) و نیز هویتی مردانه و زنانه علیه یکدیگر شد. این پاره کردن جامعه لزوما به پیش نویس فرهنگی و هویتی مناسبی برای ایرانستان و کشورهای همجوار بدلی نمیشود.
دغدغه های مردم ایران و اولویتهای امنیتی، اقتصادی، یکپارچگی و اتحاد آنها برای تمام کسانی که به ایرانستان می اندیشند اهمیت ویژه دارد. پشت این گره ها همواره گروهی مصمم به تصمیم گذاری برای آتیه مردم ایران میباشند که لزوما همه آنها خیراندیش نیستند. اسرائیل، تجزیه طلبان، قاچاقچیان و گروههای کوچک و بزرگ مانند آنان هر یک با بازشدن گره ها بیرون خواهند ریخت. همانگونه که با باز شدن گره شاهنشاهی اسلام طلبان و خمونیست ها که تلفیقی از توده ای های اسلامی بودند بیرون ریختند و با آموزشهای ویژه زمام مردمی را به دست گرفتند که درجه خشونت و عرق رادیکال آنان هیچگاه مانند آنان نبود. اکنون گره جمهوری اسلامی همان گرهیست که اگر باز شود باید دید از جعبه شرودینگر اجتماع چه چیز بیرون خواهد آمد. هر کدام از این عناصر (ارواح) تحت فشار نیازمند بررسی و پیش داوری منصفانه و خردمندانه است.
آزادی نیوز
