سرنوشت دین از نگاه حافظ: پایان رقت بار و سوختن حاصل دنیا و آخرت

دین اسلام

از نگاه حافظ گرامی دین سرنوشت رقت باری خواهد داشت و زهد یعنی ولایت زهاد و ریاکاری با کمک یکدیگر خرمن و حاصل دین را در این دنیا و آخرت خواهد سوزاند حافظ در این شعر از داس که بعدها به عنوان نماد کمونیسم انتخاب میگردد استفاده کرده و این معجزه کلام را رقم میزند و پیش بینی میکند که برای اینکه خرمن او نسوزد باید دین را رها کند

 

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو

یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو

گفتم ای بخت بخفتیدی و خورشید دمید

گفت با این همه از سابقه نومید مشو

گر روی پاک و مجرد چو مسیحا به فلک

از چراغ تو به خورشید رسد صد پرتو

تکیه بر اختر شب دزد مکن کاین عیار

تاج کاووس ببرد و کمر کیخسرو

گوشوار زر و لعل ار چه گران دارد گوش

دور خوبی گذران است نصیحت بشنو

چشم بد دور ز خال تو که در عرصه حسن

بیدقی راند که برد از مه و خورشید گرو

آسمان گو مفروش این عظمت کاندر عشق

خرمن مه به جوی خوشه پروین به دو جو

آتش زهد و ریا خرمن دین خواهد سوخت

حافظ این خرقه پشمینه بینداز و برو

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *